Kahraman Memiş Kahraman Memiş Kişisel Blog
Related Articles
Depremle ilk defa 1992 yılının ramazan ayında tanıştım. Giresun Bulancak’ta ikamet ediyorduk o zamanlar. Henüz 8 yaşındaydım ilkokul 2. sınıfa gidiyordum. Bir akşam üstüydü babam ve abim teravihe gitmişti. Annem ve kardeşlerimle evdeydik. Elektriklerde kesikti. Sobanın üzerinde bulunan ibriğin birden sallanmasıyla deprem olduğunu anlamıştık. Birden korksakta fazla uzun sürmemişti depremin etkisi. Babamlar teravihten geldiğinde anlattık ama onlar cami’ de deprem olduğunu hissetmemişlerdi. Sonraki günlerde radyo’dan öğrenmiştik Erzincan depreminin Giresun’ da da hissedildiğini.
Aradan seneler geçti, bu süre zarfında bazı imkansızlıklardan ve kardeşimin rahatsızlığından dolayı Yalova’ya göç etmek zorunda kalmıştık. Ortaokulu bitirmiş yine imkansızlıklardan dolayı okulu bırakıp çalışmak zorunda kalmıştım. o Gece 17 Ağustos 1999 gecesi yani en uzun süren gece, gece 12’y di işten eve geldiğimde.
İşten gelir gelmez yorgunluktan uyumuştum. Bir el kolumu dürtmeye başladı ama kendime gelemiyordum bir türlü. Ev kaydı kalk demesiyle irkildim birden abim elimden tuttuğu gibi dışarı çıkardı. Ne olup bittiğini anlayamamıştım. Millet hep dışarıdaydı. Hala ne olup bittiğine anlam veremiyordum ta ki artçı deprem olup depremi hissedene kadar. O ana kadar abimin de dediği gibi eve bakıyordum nasıl kaymış diye halbuki kayma yoktu abimin tek derdi beni yataktan kaldırmaktı. Bir ara eve girmem gerekiyordu bir şey almak için eve girdim. Yerlerde cam kırıkları doluydu o halde karanlıkta o evden nasıl ayağımı kesmeden çıktım hala aklım almıyor.
Dışarda annem anlatmaya başladı. Depremi hissettiğim an çocukları tuttuğumun gibi dışarı çıkardım, dışarda sayıyorum sayıyorum bir kişi eksik birde baktım ki Kahraman yok diyordu o an saate baktığımda saat 4:30’u gösteriyordu. Depremden yaklaşık bir buçuk saat sonra dışarı çıkmıştım.
Komşumuzun Manisa’dan gelen misafiri geldiği günün akşamında yaşanan depremde hayatını kaybetmişti. Bu olay yıllarca hafızalarımızdan gitmedi. O en uzun günün sabahı Yalova sokaklarında dolaştığım o anları manzaraları ömrüm boyunca unutacağımı sanmıyorum.
